Gözünde Yüzde 90 Görme Kaybı ile Palyatif Bakımda Destek Oluyor
Kayseri’de palyatif bakım hemşiresi olarak misyon yapan Hatice Özmen, 5 yıl evvel bahçede geçirdiği kazada sağ gözünde yüzde 90 görme kaybı yaşamasına karşın hastalara en güç devrinde takviye oluyor.
Hemşirelik mesleğine 2010 yılında adım atan 2 çocuk annesi 39 yaşındaki Özmen, 2018 yılında Kayseri Devlet Hastanesi bünyesinde hayata geçirilen Palyatif Bakım Merkezi’nin kurucu grubunda yer alarak merkezin sorumlu hemşiresi olarak görevlendirildi.
Özmen, 2020’de meskeninin bahçesinde yanan sobadan sıçrayan bir cismin sağ gözünün retinasında kesi oluşturması sonucu gözünde yüzde 90 görme kaybı yaşadı.
Tedavi sürecini tamamlayarak 6 ay sonra çok sevdiği mesleğine dönen Özmen, hastalara en sıkıntı periyodunda takviyesini sürdürüyor.
“Hayatıma şu an lens yahut gözlükle devam edebiliyorum”
Özmen, AA muhabirine, 5 yıl evvel yaşadığı kazada, bir anda her yerin rengarenk olduğunu söyledi.
Gözüne değen cismin ne olduğunu bilmediğini tabir eden Özmen, şunları kaydetti:
“Büyük bir acı ve ağrı hissettim. Öldüm sandım. Nefes aldım ve baktım herkes var. Ben yaşıyorum ancak o ağrıyı tanım edemem. O yüzden benim ağrıya karşı hastalarda da toleransım çok düşüktür. Hasta ağrı duyuyorsa benim için yardıma gereksinimi var demektir. O kesi ve ağrıyla birlikte gözüm akmaya başladı. Ben bir anda görsel alanımı görmedim. Gözümü kapattığımda her yer ışıl ışıldı. Beyazdı ve hiçbir şeyi görmüyordum. Bir operasyon geçirdim. Hoş bir formda dikildi fakat görme alanım etkilendi. İlerisi için farklı şeyler düşünülüyor ancak hayatıma şu an lens yahut gözlükle devam edebiliyorum.”
Mesleğine 6 ay kadar orta verdiğini anlatan Özmen, şiddetli süreçte kendisine en çok eşinin ve çocuklarının dayanak olduğunu belirtti.
Gözünde derinlik kavramı olmadığı için zorluklar yaşadığını ve hastanede basamak saymaya başladığını lisana getiren Özmen, sakin yaşamayı ve düşmemek için adımları sakin atmayı öğrendiğini söyledi.
“Hemşirelik vicdanıma vicdan ekledi”
Sadece serum takmak yahut iğne yapmak değil, hasta olmadan evvel ve sonrasında hastanın rehabilitasyon sürecinde de hemşireliğin daima var olduğunu vurgulayan Özmen, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Bunu anlayınca diyorsunuz ki palyatifte bana muhtaçlık var. Benim bu niyetime gereksinim var. İnsanlara bunu vermek zorundayım. Bize muhtaçlık olana aslında biz yardım eliyiz. Bazen ağlamak istediğinde bir omuz olmamız, elini tutmamız ve bazen yalnızca ‘günaydın’ dememiz, biz bunun için varız. Ona bir serumdan, bir ilaçtan çok daha fazlasını verebilecek durumdayız. Bir ‘günaydın’ ile gününü çok ağrısız ve harika geçirebilir palyatifte kalan bir hasta. Benim bu süreci yaşamam hemşirelik hizmetini vermemde mani değil. Hatta görüş açımı daha da genişletmemi sağladı. Hastalara daha fazla yardım ve dayanak vermemin önünü açtı. Onlara daha farklı açıdan bakmayı öğrendim. Bu asla bir pürüz değil. Beni hemşirelik mesleğine daha bağlı bir hale getirdi.”
Özmen, hemşirelik mesleğinin kendisine merhamet ve vicdan duygusu kattığını anlattı.
Palyatif servisinde hayatlara dokunduklarına dikkati çeken Özmen, “Hemşirelik vicdanıma vicdan ekledi. Merhamet ve sorumluluk hissimi artırdı. İnsanların birinci anlarına nasıl tanıklık ediyorsak, son nefes vermelerine kadar tanıklık eden büyük bir yelpaze süreci palyatifte hemşirelik. Kesinlikle ya onlar bize ya biz onlara kol kanat geriyoruz ya da hayatlarımıza dokunuyoruz ve farklı şeyler öğreniyoruz. Her gün öğrenmeyle kapanıyor gün.” tabirlerini kullandı.
