CHP’li Karatepe işsizlik rakamlarını hatırlattı: ‘Neyin başarısını kutluyorsunuz?’

CHP Genel Lider Yardımcısı Yalçın Karatepe, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Vedat Işıkhan’ın ”Son 25 yılın en düşük işsizlik oranı” açıklamasına ait, “Bugün Türkiye’de çalışmak isteyen milyonlarca insan sistem dışına itilmiş, iş arama iradesi kırılmış, işgücü piyasası toplumsal eşitsizliklerin üretildiği bir alan hâline gelmiştir. Yani devlet, iş yaratma işlevinden çekilmiş; emek piyasası başıboş bırakılmıştır. Bakan’ın ‘başarı’ diye sunduğu her tablo, aslında ağır bir toplumsal gerçeğin üstünü örtmektedir. Bu sırf bir bilgi sorunu değil; açık bir siyasal tercihtir. Sessizliğe muvaffakiyet süsü vermek, yoksulluğa istihdam demek, yönetmek değil; halkla alay etmektir” tabirlerini kullandı.

CHP Genel Lider Yardımcısı Yalçın Karatepe, yaptığı yazılı açıklamada, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı Vedat Işıkhan’ın işsizlik sayılarına ait açıklamasının gerçeklikten kopmuş bir siyasal şovdan ibaret olduğunu kaydetti. Karatepe, “TÜİK’in açıkladığı datalar, emek piyasasındaki çöküşü örtmeye değil, açıkça teşhir etmeye hizmet etmektedir. Çünkü birebir rapora nazaran geniş tarifli işsizliği söz eden atıl işgücü oranı yüzde 28,5 düzeyindedir. Bu türlü bir tablo karşısında ‘tarihi başarı’ anlatmak, toplumla dalga geçmektir” dedi. Karatepe, şunları kaydetti:

”İstihdam edilen kişi sayısı 266 bin kişi azalmış, işgücüne iştirak oranı 0,8 puan gerilemiş, bayanların işgücüne iştiraki yüzde 36’ya düşmüştür. Tarımda 171 bin, endüstride 61 bin kişi işini kaybetmiştir. Tüm bu göstergeler, Türkiye’de gerçek bir istihdam siyaseti olmadığını, mevcut iktisat idaresinin sırf tabloyu daraltarak işsizliği ‘gizlemeye’ çalıştığını kanıtlamaktadır. Bu bir kalkınma stratejisi değil; ekonomik çöküşü inkâr stratejisidir.

“Devlet, iş yaratma işlevinden çekilmiş; emek piyasası başıboş bırakılmıştır”

Bugün Türkiye’de çalışmak isteyen milyonlarca insan sistem dışına itilmiş, iş arama iradesi kırılmış, işgücü piyasası toplumsal eşitsizliklerin üretildiği bir alan hâline gelmiştir. Bayanların, gençlerin, düşük eğitimlilerin ve bölgesel dezavantajlı kümelerin istihdam erişimi neredeyse olanaksız bir pozisyona sürüklenmiştir. Üstelik gerçek dal krediye ulaşamamakta, küçük işletmeler kapanmakta, kamu alımları daraltılmakta, kamu istihdamı ise siyasi sadakat kriterlerine nazaran şekillenmektedir. Yani devlet, iş yaratma işlevinden çekilmiş; emek piyasası başıboş bırakılmıştır.

İşsizliğin düşük gösterilmesi hem istatistiksel bir yanılsama olarak karşımıza çıkmakta hem de toplumsal güvenlik sistemini zayıflatma, işsizlik ödeneğini sonlandırma ve güvencesizliği olağanlaştırma aracı olarak kullanılmaktadır. Bakan’ın ‘başarı’ diye sunduğu her tablo, aslında ağır bir toplumsal gerçeğin üstünü örtmektedir: Türkiye’de milyonlarca insan, çalışabilecek durumda olmasına karşın bile isteye sistemin dışına itilmekte, yok sayılmaktadır. Bu sırf bir data sorunu değil; açık bir siyasal tercihtir. İsmine ‘atıl işgücü’ dedikleri şey, gerçekte bir toplumun sessizce çökertilmesidir. Bu dışlanma, ekonomik değil; planlı bir eşitsizlik mühendisliğidir. Bugün iş isteyenin sesi kısılıyor, emeğin talebi kayıt dışına itiliyor, gençlerin umudu yeraltına gömülüyor. İşte buna toplumsal yıkım denir. Sessizliğe muvaffakiyet süsü vermek, yoksulluğa istihdam demek, yönetmek değil; halkla alay etmektir.

Cumhuriyet Halk Partisi olarak, istihdamı merkezine alan, üretimle entegre, toplumsal kapsayıcılığı temel alan bir iktisat modeliyle ilerleyeceğiz. Emek piyasasını süreksiz teşviklerle değil; planlı yatırımlarla, nitelikli eğitimle, sektörel istihdam taahhütleriyle ve bölgesel kalkınma programlarıyla tekrar kuracağız. Her yurttaşın nitelikli bir işe ulaşma hakkını tanıyan bir anlayışla hareket edeceğiz. Zira bizce ekonomik muvaffakiyet, bir raporda değil; hanehalkının geçiminde, gençlerin geleceğinde ve toplumun yüzündeki itimat duygusundadır.

Buradan soruyoruz: Genç işsizliğin yüzde 15, geniş tarifli işsizliğin yüzde 28,5 olduğu bir ülkede siz neyin muvaffakiyetini kutluyorsunuz? Bu tablo, bir iktisat sorunu değil; iradesizliğin kurumsallaştığı bir karar felcidir. Gerçekler ortadayken, bizim durduğumuz yer nettir: Bu ülkenin gençlerinin işsizliğe, bayanlarının güvencesizliğe, işçilerinin sessizliğe mahkûm edildiği bu nizamdan çıkışın yolu sandıktır. Türkiye, üretimi büyüten, istihdamı garantiye alan ve toplumsal adaleti sağlayan bir idareye kavuşmak zorundadır. Bu nedenle erken seçim, sırf siyasi değil; toplumsal bir mecburilik hâline gelmiştir.”