Edita Morris’in birçok dile çevrilen ve tüm dünyada yankı uyandıran eseri: Vietnam’a Sevgiler

Roman Nagasaki’ye atılan atom bombasından yanan bir Japon delikanlısıyla, Vietnam’da napalm bombasında yanmış genç bir genç kız ortasındaki mektuplarla başlayan arkadaşlığı husus alıyor.

Amerika’nın Japonya’ya ve Vietnam’ya attığı bombalarla birer ölüm laboratuvarına dönüştürdüğü beşerler, teselliyi bazen kiraz ağacında, bazen ay ışığında buluyor. Öbür bir deyişle ölümden kurtulan kavrulmuş derilerin hayatta kalmanın yollarını aradığı insanlık dramının gerçek hikayesini çarpıcı bir lisanla anlatıyor.

“Göğüslerinde birer yürek taşıyan herkesi” sessizlik perdesini aralamaya çağıran Vietnam’a Sevgiler, bir çağdaş edebiyat ağıtı olarak önümüzde duruyor.

“YANAN KENTİN FOTOĞRAFINI ÇİZDİM”

“…Yanan bir kentin fotoğrafını çizdim. Nagasaki tahminen, tahminen bir Vietnam kenti, tahminen de
bir gün onların nefretlerine maksat olacak bir öbür kent, dünyanın öteki yerlerinde bir kent. Kentin üstüne atom bombaları atan, yangın bombaları atan, patlayıcı bombalar atan, guava bombaları atan beşerler çizdim. Evet, geleceği çizdim, zira bütün düşmanlarını bombalamaya yemin etmişler, bütün düşmanlarını, ne olurlarsa olsunlar – barış isteyen, daha âlâ bir hayat isteyen, sivil, asker, bütün insanları…”

Sayfa: 104

Edita Morris’in birçok lisana çevrilen ve tüm dünyada yankı uyandıran yapıtı Vietnam’a Sevgiler, Nagasaki’ye atılan atom bombasıyla yanan genç bir adamın, Vietnam Savaşı’nda napalm bombasıyla yanan genç bir kıza yazdığı mektuplarla başlıyor. ABD barbarlığının birer ölüm laboratuvarına dönüştürdüğü beşerler, teselliyi bazen kiraz ağacında, bazen ay ışığında buluyor. Öteki bir deyişle ölümden kurtulan kavrulmuş ciltler, hayatta kalmanın yollarını arıyor.