Asu Kaya’dan 23 Nisan Mesajı: “Çocukları Önce Yaşatalım, Sonra Nasıl Doğacaklarına Karar Verelim”
HABER: GÜLARA SUBAŞI / KAMERA: UĞUR DEMİRCİ
(TBMM) – CHP Kadın Kolları Genel Başkanı Asu Kaya, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı bildirisinde, “23 Nisan’da maalesef çocuklara yaşatılan yoksulluğu, çocuk işçiliğini konuşmak zorunda kalıyoruz. Çocukları koruyamıyoruz, onları sağlıklı büyütemiyoruz, yaşatamıyoruz. Son günlerdeki doğum tartışmalarına atfen de söylemek istiyorum: Çocukları evvel yaşatalım, ondan sonra nasıl doğacaklarına karar verelim” dedi.
CHP Kadın Kolları Genel Başkanı ve Osmaniye Milletvekili Asu Kaya, ANKA Haber Ajansı’na 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı bildirisini paylaştı. Kaya, şunları söyledi:
“23 Nisan iletisine biz TÜİK’in ‘Çocuk Sıhhati ve Yoksunluğu 2024′ araştırmasıyla bakalım. Türkiye’de 0-17 yaş ortası 21 milyon çocuğumuz var. Bu data diyor ki ’15 yaşın altındaki çocukların yüzde 23’ü et, tavuk, balık yemiyor.’ Birçoğu balığın tadını dahi bilmiyor. 4,4 milyon çocuk için et, tavuk ve balık bu ülkede maalesef lüks haline geldi. Ülkenin yanlış ekonomi siyasetleri maalesef çocukları açlığa, yoksulluğa, çocuk yaşta çalışmaya mahkum etti. O denli ki konutunda açlık, yoksulluk, geçim kaygısını gören, hisseden çocuk çalışmaya başlıyor. Çalışmaktan diğer bir deva göremiyor. İşte geçtiğimiz hafta 14 yaşında bir çocuk plastik fabrikasında çalışırken kolunu makineye kaptırdı ve hayatını kaybetti.
“15-17 yaş kümesindeki çocukların iş gücüne iştiraki yüzde 25”
Hane halkının yüzde 10’unda çocuklar maddi yetersizlik nedeniyle yeni bir giysi alamıyor maalesef. Her 10 çocuktan biri, yeni giysiye erişemiyor. Maddi yetersizlikler nedeniyle yüzde 10’u bir kere, bir öğün taze zerzevat yahut meyve tüketemiyor. Bunların hepsi TÜİK dataları. Bizim kendi başımıza nazaran konuştuğumuz iddiası sayılar değil bunlar. Yeniden maddi yetersizlikler nedeniyle konutundan hiç olsun bir hafta uzakta tatil yapamıyor çocuklar. Bu çocukların oranı ise yüzde 22. Yeniden 15-17 yaş kümesindeki çocukların iş gücüne iştiraki yüzde 25. Bu oran erkek çocuklar için yüzde 35, kız çocuklar için ise yüzde 13. İşte geçen hafta küçük Abdurrahman, 14 yaşında plastik fabrikasında kolunu makineye kaptırdı ve hayatını kaybetti. Son günlerdeki doğum tartışmalarına atfen de söylemek istiyorum: Çocukları evvel yaşatalım, ondan sonra nasıl doğacaklarına karar verelim.
“Bu çocuklar okulda değilse neredeler”
Yine beş yaşındaki çocukların TÜİK raporlarına nazaran, net okullaşma oranı yüzde 84,3. 14 yaş aralığında, yaş ilerledikçe çocuklar okul dışında kalıyor, eğitim dışında kalıyor ve Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), bu çocuklar nerede, ne yapıyor, neden eğitimde değil diye ne ilçe ulusal eğitim müdürlükleri, ne vilayet ulusal eğitim müdürlükleri, hiçbir formda, hiçbir araştırma, çalışma yapmıyorlar. 14-17 yaş aralığında her 11 erkek çocuktan biri, her 12 kız çocuktan biri okul dışında kalıyor. Buradan MEB’e soruyorum ben: Bu çocuklar nerede? Neden okulda değiller? Okulda değillerse neredeler? 0-18 yaş aralığı çocuk ve onların nerede olduğunu bilmek, onların inançlı hayatını sağlamak bu devletin garantisi altında olmalı. Onların hayatı bu devletin garantisi altında olmalı.
“23 Nisan’da çocuklara yaşatılan yoksulluğu, çocuk işçiliğini konuşmak zorunda kalıyoruz”
Çocukları yoksulluktan kurtaramadığımız üzere, onların en temel ihtiyaçlarını dahi karşılayamıyoruz maalesef. 23 Nisan’da maalesef çocuklara yaşatılan yoksulluğu, çocuk işçiliğini konuşmak zorunda kalıyoruz. Çocukları koruyamıyoruz, onları sağlıklı büyütemiyoruz, yaşatamıyoruz. Son 15 gün içinde en temel hak olan aşı hakkı, temel hami sıhhat hizmeti olan aşı hakkından yararlanamayan iki çocuğumuzu biz menenjitten kaybettik. Menenjit aşısı istiyoruz. Bu temel sıhhat hakkıdır. Narin’i kaybettik biz bu ülkede. Hala kimin, nerede, ne vakit, nasıl, neden, niye katlettiğini bilmiyoruz. 19’uncu günün sonunda lakin bulabildikleri ve tüm kanıtların bile isteye demek istemiyorum ancak maalesef göz nazaran göre tüm kanıtların karartıldığı süreçten sonra 19’uncu günün sonunda cansız vücuduna ulaşıldı. Herkes biliyordu ki bu saatten sonra hiçbir biçimde, hiçbir delile, hiçbir isimli tıp ispatına ulaşılamayacak ve nihayetinde kimin, ne vakit, nerede, niye öldürdüğü, katlettiği belirli değil Narin yavrumuzu.
“Çocukları yaşatamıyoruz ki sıra onları güldürmeye gelsin”
Yine geçen hafta ailesiyle birlikte Adana’da mevsimlik tarım personelliği yapan, çadırda yaşamak zorunda kalan yedi yaşındaki Cumali’nin cansız vücudu bulundu. Bu iktidarın buna baş yorması gerekir. Hani biz Meclis’ten geçirdik. Bu tarım çalışanlarına yönelik okul çalışması, sağlıklı barınaklar yapılacaktı, onların eğitimleri sekteye uğramayacaktı, onların eğitiminin sürekliliği sağlanacaktı. Meclis’ten geçiyor lakin lafta kalıyor. Hiçbir uygulama yok. O denli olsaydı bugün Cumali yaşıyor olurdu ailesiyle. Hasebiyle çocukları yaşatamıyoruz ki sıra onları güldürmeye gelsin. Onlara öncelikle inançlı hayat alanları hazırlıyor olmamız gerekiyor.”
CHP Kadın Kolları Genel Başkanı Asu Kaya, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı iletisinde, “23 Nisan’da maalesef çocuklara yaşatılan yoksulluğu, çocuk işçiliğini konuşmak zorunda kalıyoruz. Çocukları koruyamıyoruz, onları sağlıklı büyütemiyoruz, yaşatamıyoruz. Son günlerdeki doğum tartışmalarına atfen de söylemek istiyorum: Çocukları evvel yaşatalım, ondan sonra nasıl doğacaklarına karar verelim” dedi.
CHP Kadın Kolları Genel Başkanı ve Osmaniye Milletvekili Asu Kaya, ANKA Haber Ajansı’na 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı bildirisini paylaştı. Kaya, şunları söyledi:
“23 Nisan iletisine biz TÜİK’in ‘Çocuk Sıhhati ve Yoksunluğu 2024′ araştırmasıyla bakalım. Türkiye’de 0-17 yaş ortası 21 milyon çocuğumuz var. Bu bilgi diyor ki ’15 yaşın altındaki çocukların yüzde 23’ü et, tavuk, balık yemiyor.’ Birçoğu balığın tadını dahi bilmiyor. 4,4 milyon çocuk için et, tavuk ve balık bu ülkede maalesef lüks haline geldi. Ülkenin yanlış iktisat siyasetleri maalesef çocukları açlığa, yoksulluğa, çocuk yaşta çalışmaya mahkum etti. O denli ki konutunda açlık, yoksulluk, geçim kaygısını gören, hisseden çocuk çalışmaya başlıyor. Çalışmaktan öteki bir deva göremiyor. İşte geçtiğimiz hafta 14 yaşında bir çocuk plastik fabrikasında çalışırken kolunu makineye kaptırdı ve hayatını kaybetti.
“15-17 yaş kümesindeki çocukların iş gücüne iştiraki yüzde 25”
Hane halkının yüzde 10’unda çocuklar maddi yetersizlik nedeniyle yeni bir giysi alamıyor maalesef. Her 10 çocuktan biri, yeni giysiye erişemiyor. Maddi yetersizlikler nedeniyle yüzde 10’u bir kere, bir öğün taze zerzevat yahut meyve tüketemiyor. Bunların hepsi TÜİK bilgileri. Bizim kendi başımıza nazaran konuştuğumuz kestirimi sayılar değil bunlar. Tekrar maddi yetersizlikler nedeniyle konutundan hiç olsun bir hafta uzakta tatil yapamıyor çocuklar. Bu çocukların oranı ise yüzde 22. Tekrar 15-17 yaş kümesindeki çocukların iş gücüne iştiraki yüzde 25. Bu oran erkek çocuklar için yüzde 35, kız çocuklar için ise yüzde 13. İşte geçen hafta küçük Abdurrahman, 14 yaşında plastik fabrikasında kolunu makineye kaptırdı ve hayatını kaybetti. Son günlerdeki doğum tartışmalarına atfen de söylemek istiyorum: Çocukları evvel yaşatalım, ondan sonra nasıl doğacaklarına karar verelim.
“Bu çocuklar okulda değilse neredeler”
Yine beş yaşındaki çocukların TÜİK raporlarına nazaran, net okullaşma oranı yüzde 84,3. 14 yaş aralığında, yaş ilerledikçe çocuklar okul dışında kalıyor, eğitim dışında kalıyor ve Milli Eğitim Bakanlığı (MEB), bu çocuklar nerede, ne yapıyor, neden eğitimde değil diye ne ilçe ulusal eğitim müdürlükleri, ne vilayet ulusal eğitim müdürlükleri, hiçbir formda, hiçbir araştırma, çalışma yapmıyorlar. 14-17 yaş aralığında her 11 erkek çocuktan biri, her 12 kız çocuktan biri okul dışında kalıyor. Buradan MEB’e soruyorum ben: Bu çocuklar nerede? Neden okulda değiller? Okulda değillerse neredeler? 0-18 yaş aralığı çocuk ve onların nerede olduğunu bilmek, onların inançlı hayatını sağlamak bu devletin teminatı altında olmalı. Onların hayatı bu devletin teminatı altında olmalı.
“23 Nisan’da çocuklara yaşatılan yoksulluğu, çocuk işçiliğini konuşmak zorunda kalıyoruz”
Çocukları yoksulluktan kurtaramadığımız üzere, onların en temel ihtiyaçlarını dahi karşılayamıyoruz maalesef. 23 Nisan’da maalesef çocuklara yaşatılan yoksulluğu, çocuk işçiliğini konuşmak zorunda kalıyoruz. Çocukları koruyamıyoruz, onları sağlıklı büyütemiyoruz, yaşatamıyoruz. Son 15 gün içinde en temel hak olan aşı hakkı, temel gözetici sıhhat hizmeti olan aşı hakkından yararlanamayan iki çocuğumuzu biz menenjitten kaybettik. Menenjit aşısı istiyoruz. Bu temel sıhhat hakkıdır. Narin’i kaybettik biz bu ülkede. Hala kimin, nerede, ne vakit, nasıl, neden, niye katlettiğini bilmiyoruz. 19’uncu günün sonunda lakin bulabildikleri ve tüm kanıtların bile isteye demek istemiyorum lakin maalesef göz nazaran göre tüm kanıtların karartıldığı süreçten sonra 19’uncu günün sonunda cansız vücuduna ulaşıldı. Herkes biliyordu ki bu saatten sonra hiçbir formda, hiçbir ispata, hiçbir isimli tıp ispatına ulaşılamayacak ve nihayetinde kimin, ne vakit, nerede, niye öldürdüğü, katlettiği muhakkak değil Narin yavrumuzu.
“Çocukları yaşatamıyoruz ki sıra onları güldürmeye gelsin”
Yine geçen hafta ailesiyle birlikte Adana’da mevsimlik tarım personelliği yapan, çadırda yaşamak zorunda kalan yedi yaşındaki Cumali’nin cansız vücudu bulundu. Bu iktidarın buna baş yorması gerekir. Hani biz Meclis’ten geçirdik. Bu tarım çalışanlarına yönelik okul çalışması, sağlıklı barınaklar yapılacaktı, onların eğitimleri sekteye uğramayacaktı, onların eğitiminin sürekliliği sağlanacaktı. Meclis’ten geçiyor lakin lafta kalıyor. Hiçbir uygulama yok. O denli olsaydı bugün Cumali yaşıyor olurdu ailesiyle. Münasebetiyle çocukları yaşatamıyoruz ki sıra onları güldürmeye gelsin. Onlara öncelikle inançlı hayat alanları hazırlıyor olmamız gerekiyor.”
Reklamdır
