Otizmli Çocuklarıyla 25 Yıldır Mücadele Eden Anne Umut Oluyor
MANİSA’nın Yunusemre ilçesinde yaşayan 3 çocuk annesi Saadet Şerenoğlu (50), otizmli ikizleriyle 25 yıldır yılmadan sürdürdüğü uğraşı ile hem kendi çocuklarına hem de emsal durumdaki yüzlerce aileye umut oldu. Bugüne kadar çocukları nedeniyle 8 kere mesken değiştiren Şerenoğlu, tüm zorluklara karşın hem annelik hem de babalık misyonunu üstlenerek evlatlarını topluma kazandırdı.
1995 yılında Diyarbakır’dan Manisa‘ya gelin gelen Saadet Şerenoğlu, 1996’da birinci çocuğunu dünyaya getirdi. Sağlıklı bir gelişim süreci geçiren birinci çocuğunun akabinde 2000 yılında ikiz oğulları Ozan ve Oğuz’u kucağına aldı. Lakin ikizlerin 18’inci ayından itibaren birtakım davranış farklılıkları dikkatini çekti. Çocuklarını büyük oğluyla kıyaslayarak farklılıkların sıradan olmadığını fark eden Şerenoğlu, birinci sefer Manisa Rehberlik ve Araştırma Merkezi’nde ‘otizm’ sözüyle tanıştı. Hastane sürecinde ikizlerine ağır otizm tanısı konuldu. 2008 yılından beri çocuklarını tek başına büyüten Şerenoğlu, maddi imkansızlıklar, toplumsal ön yargılar ve daima konut değişikliklerine karşın çabayı bırakmadı. Otizmli bireylerin eğitimi ve topluma kazandırılması için çalışmalara başlayan Şerenoğlu, Manisa Otizm Derneği’ni kurdu. Uzun yıllar kurucusu olduğu dernek aracılığıyla yüzlerce aileye ulaşarak rehberlik etti.
‘GÖZ TEMASI KURMUYORLARDI’
Teşhis sürecinde yaşadığı şaşkınlığı anlatan Şerenoğlu, “2000’li yıllarda otizmle tanıştığımda inanın kelimeyi dahi bilmiyordum. Kaideler çok farklıydı, bilgiye ulaşmak zordu. Birinci oğlum sağlıklıydı, yansılar veriyordu. Fakat ikizlerde bir aykırılık vardı. Sesime reaksiyon vermiyorlardı ancak televizyondan gelen sesleri duyunca koşarak geliyorlardı. Göz teması kurmuyorlardı. Manisa’daki Rehberlik Araştırma Merkezi’ne gittim. Orada birinci defa ‘otizm’ sözünü duydum. Ne olduğunu sordum. ‘Ege Üniversitesi’ne gidin’ dediler. O an birinci seyahatim başladı” dedi.
‘ÇARESİZLİKLER BENİ OLGUNLAŞTIRDI’
Yıllar içinde birçok zorlukla karşılaştığını belirten Şerenoğlu, “Şimdiki ailelerle konuştuğumda görüyorum ki çok şiddetli bir süreç geçirmişim. O devir Manisa’da yalnızca bir rehabilitasyon merkezi vardı, o da bir apartmanın alt katındaydı. Lakin ben hiç vazgeçmedim. Her bilgiyi dinledim. Sonradan anladım ki kitapta yazanla yaşadığımız çok farklıymış. Birebir anneden doğan iki çocuk, birebir kaidelerde büyüdü lakin gelişimleri çok farklıydı. Bu süreçte çok düştüm, yaralandım, yalnız kaldım. Lakin o çaresizlikler beni olgunlaştırdı. Annelikten daha çok keyif almamı sağladı” diye konuştu.
‘SEN HUZURLUYSAN ÇOCUK DA HUZURLU’
Şerenoğlu, “Yıllarca toplumla, beşerlerle, yetkililerle çatıştım. Daima, ‘Bu çocuklar daha düzgününü hak ediyor’ dedim. Fakat sonra fark ettim ki mutsuzluğum çocuklara yansıyor. Çocuklar memnun bir ortam istiyor. Bu yalnızca otizmli çocuklar için değil, tüm çocuklar için geçerli. Oğuz daha çok öfke nöbeti geçirirdi, eşyalara ziyan verirdi. Bu yüzden Manisa’da 8 mesken değiştirdim. Fakat gayret etmeden hiçbir şey olmuyor. Artık toplumsal medyada birçok aileyle tanışıyorum. ‘Bu evreye nasıl geldiniz’ diye soruyorlar. Kolay olmadı. Fakat artık meyvesini topluyorum. Sen huzurluysan, çocuk da huzurlu oluyor. Okula gidip, sosyalleşiyorlar” dedi.
