‘Özgürlükler ülkesi’ ABD’de basın özgürlüğü, rekor seviyelere geriledi
Amerika Birleşik Devletleri’nde basın özgürlüğü, Hudut Tanımayan Gazeteciler’in yayınladığı Dünya Basın Özgürlüğü Endeksi’ne nazaran tarihinin en düşük düzeyine geriledi. ‘Özgürlükler ülkesi’ olarak bilinen ABD, Trump idaresi altında özgürlüklerini kaybediyor.
Endekste ABD’nin basın özgürlüğü düzeyi artık Gambiya, Uruguay ve Sierra Leone üzere gelişmekte olan ülkelerle birebir seviyede bedellendiriliyor.
Rapora nazaran gazetecilere yönelik fizikî tehditler basın özgürlüğünün aşınmasının açık bir göstergesi olsa da asıl belirleyici olan ekonomik baskılar.
Bu raporu haberleştiren ABD’li haber kuruluşu Axios, ABD’nin Trump idaresi altındaki basın özgürlüğünü “Macaristan ve Türkiye üzere problemli demokrasilere” benzetti.
Otoriter hükümetlerin bağımsız ve eleştirel yayın organlarını finansal açıdan çökertmeye çalıştığına dair bulgular da raporda yer alıyor.
‘HABER ÇÖLLERİ’ GENİŞLİYOR
Sınır Tanımayan Gazeteciler, on yılı aşkın müddettir basın özgürlüğünü beş başlık altında kıymetlendiriyor.
Bu başlıklar siyasal, türel, ekonomik, sosyokültürel ve güvenlik temelli katergorilerinden oluşuyor.
Raporda ekonomik göstergenin dünya genelinde en düşük düzeye indiği belirtiliyor. 180 ülkenin 160’ında medya kuruluşları artık ekonomik olarak “zor” durumda ya da “hiçbir ekonomik güvenceye” sahip değil.
ABD’de ise bu durum bilhassa mahallî haber kaynaklarını etkiliyor ve ülke genelinde “haber çöllerinin” görülmemiş bir süratle arttığına dikkat çekiliyor. Mahallî basın organlarının süratle kapandığının altı çiziliyor.
İNTERNET REKLAMLARI, BASINI KURUTTU
Rapor, Trump idaresinin Voice of America ve Radio Free Europe/Radio Liberty üzere kamu yayıncılarının bütçelerini kesmeye yönelik teşebbüslerini bu eğilime örnek olarak gösteriyor.
Ayrıca büyük internet platformlarının reklam iktisadını ele geçirmesi de gazeteciliğin finansmanını tehdit eden faktörlerden biri olarak öne çıkıyor.
Bu baskılar sonucunda dünya genelinde medya kuruluşlarında birleşmeler artmış durumda. Bu da ya devlet denetiminin ağırlaştığı ya da medya sahipliğinin tek elde toplandığı bir yapıyı beraberinde getiriyor.
