Tartışmanın panzehri bulundu: Zeki insanların kullandığı yöntem bilim tarafından da kanıtlandı

Bilişsel Bilimler mecmuasında yayımlanan bir araştırma, tartışmalarda kazanma odaklı bir yaklaşımdan fazla öğrenme odaklı bir tavır benimsemenin, öbür bireyleri daha açık fikirli hale getirdiğini ortaya koyuyor. 

Araştırmacılar, insanların tartışmalardaki zihniyetlerinin, gerçeklere dair algılarını da şekillendirdiğini söz ediyor. Çalışmaya nazaran, bir tartışmada meydan okuma yerine öğrenme niyetimizi vurguladığımızda, karşımızdaki bireylerin fikirlerini değiştirme ya da yeni bilgilere açık olma mümkünlüğü artıyor.

Araştırmalar, çatışmalarda merakın kıymetli bir rol oynadığını ortaya koyuyor. 

Merak tartışmaların panzehiri

Amanda Ripley, kitabında merakın “çatışmanın panzehiri” olduğunu belirterek, bu tavrın açık bir diyaloğu teşvik ettiğini vurguluyor. 

Ripley, “Acaba…”, “Bu enteresan, zira ben farklı düşünüyorum…”, “Yanılıyor olabilirim ancak…” yahut “Bu sonuca nasıl vardınız?” üzere tabirlerin hem duygusal zekayı yansıttığını hem de yapan bir irtibat ortamı oluşturduğunu tabir ediyor. Fakat, bu tabirlerin samimi ve dostça bir üslupla lisana getirilmesinin, karşı tarafın niyetinizi öğrenme isteği olarak algılamasını sağladığına dikkat çekiyor.

Uzmanlar, merak odaklı bir yaklaşımın iş hayatı dahil her alanda çatışmaların tahlilinde tesirli olduğunu belirtiyor. Örneğin, bir iş arkadaşınız farklı bir perspektife sahip olduğunu söz ettiğinde, “Bunu hiç bu türlü düşünmemiştim; biraz açıklar mısın?” demek, bağlantıya alan açar ve karşınızdakini pahalı hissettirir. Buna rağmen, “Bana nedenini açıkla. Mantıklı değil.” üzere sözler ise daha çatışmacı bir ton yaratabilir. Yapan bir üslupla kurulan diyalog, karşınızdakiyle birebir fikirde olmayı kural koşmaz; lakin fikir alışverişine imkan tanır.

Uzmanlar, farklı fikirlerin çatışma yaratmak yerine bir öğrenme fırsatı olarak kıymetlendirilmesi gerektiğine dikkat çekiyor. Bir uyuşmazlık yaşandığında, bunu bir akın olarak görmek yerine karşı tarafın neden bu türlü düşündüğünü anlamaya çalışmak, irtibatın kalitesini artırabilir. Bu tıp bir yaklaşım, tartışmayı bir zafer uğraşı olmaktan çıkararak, bireyler ortasında yapan bir diyalog ortamı sağlar ve öğrenmeyi teşvik eder.