Tek bir gömlekle başladı: 61 yılda ustalığın simgesi oldu
Kent merkezinde yaşayan 4 çocuk babası Reşat Çelik, 7 yaşındayken çırak olarak başladığı mesleğini sürdürüyor. Usta olan dayısından mesleği öğrenen Çelik, 13 yaşındayken gömlek dikmeye başladı. Reşat Çelik, ilkokuldan sonra çalışmaya başlayıp askerlik misyonu sonrası iş yeri açarak mesleğine devam etti.
Beğenilen bir usta olan Çelik, kentte vazife yapan birçok vali, askeri misyonlu, emniyet müdürü, bürokrata talepleri doğrultusunda gömlek dikti. Reşat Çelik, işler ağırlaşınca yanına aldığı oğlu Eyüp Çelik ile birlikte çalışmasını sürdürdü.
Yoğun geçen günlerin akabinde hazır giysi dalının büyümesiyle işleri yavaşlayan Çelik, şimdilerde haftada 20 ile 30 ortasında gömlek dikiyor. Mesleğini gelecek jenerasyonlara aktarmak isten Reşat Çelik, çırak bulamamaktan şikayetçi.
‘KİŞİYE ÖZEL GÖMLEK DİKİYORUZ’
Vatan misyonundan döndükten sonra 12 metrekare büyüklüğündeki atölyesini açtığını söz eden Reşat Çelik, “Henüz 13 yaşındayken yani 1964 yılında başladığım gömlek dikimini hala sürdürüyorum. Valilere, emniyet müdürlerine, belediye liderlerine, kumandanlara gömlek diktim. İşlerin ağırlaşmasıyla birlikte oğlum Eyüp’ü de yanıma aldım.
Eyüp hem okudu hem de yanımda çalıştı. Uzun müddettir birlikte çalışıyoruz. Bizim gömlekler özel dikiş oluyor. Konfeksiyon üzere olmuyor. Bireye nazaran özel kesip dikiyoruz. İnsanların bedenine uygun bir halde yapıyoruz. Hazır üzere, omuzu düştü, vücudu büyük, uzunluğu uzun diye bir şey yok. Bireye özel. İsterse vatandaş internetten beğenir onu da ölçüsüne nazaran dikip gönderiyoruz. Biz haftada 20-30 tane üretebiliyoruz” diye konuştu.
‘MESLEĞİMİ YAŞATMAK İSTİYORUM’
Hazır giysi bölümüyle birlikte işlerinin de durma noktasına geldiğini kaydeden Reşat usta, şunları söyledi:
“Daha evvelden iş sipariş kavuşturamıyorduk. Artık neredeyse durma noktasına geldi. Herkes hazır giysiye döndü. Vatandaşlar da eskisi üzere gömlek giymiyor. Bu meslek gitgide bitiyor. El emeği göz ışığı işler bitiyor. Yetiştirmek için çırak yok. Benim oğlum askere gitmeden evvel hem okula gitti hem geldi benim yanımda çalıştı. Fakat artık işi öğrenmek isteyen kimse bulamıyoruz. Mesleğimi yaşatmak istiyorum”
Babasının yanında çırak olarak çalışmaya başladığını belirten Eyüp Çelik, “Babam ile birlikte gömlek dikmeye devam ediyoruz. Askere gidip geldikten sonra çalışmaya devam ettim. Meslekte çırak yetişmiyor. Bu yüzden babam ile birlikte çalışıp mesleği sürdürmek istiyoruz. Diktiğimiz gömlekler hepsi el personelliği özel imal. Fabrikasyon rastgele bir şey yok” dedi.
