Yangın Komisyonu: Acılarımızı Dindirebilme Şansımız Yok

‘SİZİN ACILARINIZI DİNDİREBİLME BAHTIMIZ YOK’

Aile fertlerinin yaşadıklarını anlatması üzerine gözyaşlarını tutamayan Komisyon Başkanı Selami Altınok, “Biz 60 yaşında insanlarız. Ben de başka arkadaşlarım da onurlu bir misyon yapmak istiyoruz. Bizim burası bir mahkeme değil; fakat üzerimize ne misyon düşüyorsa ona insanlık misyonumuz olarak bakıyoruz. Elimizi vicdanımıza koyacağız ve kendi çocuklarımız, kardeşlerimiz, arkadaşlarımız ismine söylüyorum nasıl değerlendirirsek o denli değerlendireceğiz. Fakat biliyorum ki ne kadar adaletli yapmaya uğraş edersek edelim işimizi, sizin acılarınızı dindirebilme bahtımız yok. Kusura bakmayın onu beceremiyoruz lakin emin olun hepimiz birebir hisleri tıpkı acıları hissediyoruz. En azından empati yapmaya çalışıyoruz” dedi.

‘ANNE OLMANIN BEDELİNİ BU TÜRLÜ ÖDEMEMELİYDİM’

Yangında oğlu ve kızını kaybeden His Can, “Ben bu kurulda 13 yaşındaki oğlum, canım Doruk’un cüretini bekliyorum. O gün orada her şeyin tam ortasındaydık. Ancak hiçbir şey bilmiyorduk. Ne bir açıklama ne bir yönlendirme ne bir takviye ne bir anlayış. Biri yanıma yaklaştı, ‘Vali Bey üzülüyor. burada ağlama’ dedi bana. Ben ömrümü adadığım evlatlarımı kaybederken, acım bile rahatsızlık sayıldı. Gözyaşlarım bastırılmak istendi. O an anladım. Biz orada yalnızdık. Ben size soruyorum bu komite neden kuruldu? Bu kurul hiç kurulmamalıydı. Bu türlü bir münasebet ile biz burada olmamalıydık. Tedbirler, bu katliam olmadan evvel yapılmalıydı. Ben bu ülkede anne olmanın bedelini bu türlü ödememeliydim. Çocuk doğurmanın, büyütmenin, uğruna yaşamanın karşılığı bu olmamalıydı. Yaşadıklarım yalnızca bir annenin değil, bu ülkenin vicdanının taşıması gereken bir acıdır. Benim evlatlarım geri gelmeyecek biliyorum. Saçının bir telini geri getiremeyeceğiz. Bu komitenin, Meclis’in vazifesi öbür Irmak’lar, diğer Doruk’lar yanmasın diye artık bir adım atmak olmalı” diye konuştu.

‘BU ACIYI ÇEKMEYEN BİLMEZ’

Kızını, damadını ve torunlarını kaybeden Dayı ailesi anneannesi ise “Görünen şeylere göz kapatan insanlara ben hakkımı helal etmiyorum. Zerre kadar kabahati olanların cezalarını çekmelerini istiyorum. Zira o kadar acı çekiyoruz ki biz. Yani bu acıyı çekmeyen bilmez. O denli bir azap içindeyiz. Onlar yandı. Biz alev alev yanıyoruz her gün. Her gece biz, ben yerimde yatamıyorum. Bütün gece dolaşıyorum. Bu türlü yaşayacağız yani. Lakin alışamıyoruz. Yani buna göz yumanların en baştan en sona bizim yaşadığımızı yaşamalarını istiyorum. Fazla yahut eksik değil. Birebir sınıf. Yani nitekim baksınlar nasıl yaşanıyor? Yani bu türlü bir empati kurun. Sanki benim çocuklarıma bu türlü olsa ben ne yapabilirim? Niyeti bile sizi çıldırtır. Mutlaka hakkımı helal etmiyorum” dedi.

‘ÇOCUĞUMU DİŞLERİNDEN TANIDIM’

Yangında kızı ve torununu kaybeden Sema Şahin de “İlk başta çok samimi söylüyorum sizlere ölmeyi tercih ettim. Yaşamak istemedim. Verilen ilaçları almadım. ‘Kızlarımın yanına gitmek istiyorum’ dedim. Kendi mezar yerimi, kızlarımın yanında, kaldırım kenarına bir yer açtırdım, bir yer aldım. Hayatımı çocuklarıma adadım. Ardından anneanne oldum, onlar için yaşadım. Birinci günlerde çok metanetliydim lakin şu gün 100’üncü gün. Ben metanetimi yitirdim. Şırıl şırıl ağlıyorum. Şu ortalar antidepresansız asla uyuyamıyorum. Uyuşuk bedenim 10 kilo aldı, sıhhatimi kaybediyorum. Kızımın yüzünü gördüm. Siz bir mangal yakarsınız, mangal söner, için için yanar. O mangal kömürünü düşünün. Benim prensesim, koklayarak öptüğüm kızım yanmıştı. ‘Dişlerini açın bana’ dedim. Zira bizde genetik bir diş yapısı vardı. Çocuğumun dişlerine baktım. ‘Evet bu benim çocuğum’ dedim. ‘En güzeli sizin cenazeniz’ dediler bize. Bizim bu davamız çok yavaş ilerliyor. Bizler acılı insanlarız. Yaşamam gerekiyor. Ben bu davanın sonunu göreceğim. Bizim çocuklarımız geriye gelmeyecek” sözlerini kullandı.